Nie wiesz nic na temat czerepu i lica swojego kuchennego fartuszka, ani na temat nierektyfikowanej stopnicy z noskiem? Wszystkie branże mają żargon - język zrozumiały dla profesjonalistów, ale nie zawsze czytelny dla konsumentów. Branża ceramiczna nie należy do wyjątków. Wprawdzie kupowanie płytek nie wymaga dyplomu z mówienia o kafelkach, natomiast znajomość podstawowego słownictwa może się przydać. Garść informacji znajdziesz poniżej.

absorpcja

Ilość wilgoci, którą pochłania płytka, wyrażona w procentach. Gresy zwykle absorbują poniżej 0,5%,  płytki ceramiczne pokryte glazurą od 6 do 10%. Liczba ta wyznacza przeznaczenie płytek i ma znaczenie na ich trwałość podczas wahania temperatur.

antypoślizgowość

Parametry właściwości antypoślizgowych są ważnym zagadnieniem dotyczącym bezpieczeństwa. Mierzy się je osobno dla nogi bosej (A, B, C) i nogi obutej (R9 - R13). W zależności od miejsca przeznaczenia płytek należy rozważyć jaki stopień antypoślizgu powinny posiadać.

cotto

Z języka włoskiego „wypalane”. Rustykalne w wyglądzie niewielkie płytki, o porowatej powierzchni i nierównych krawędziach, powszechnie stosowane w rejonie Morza Śródziemnego. Niegdyś formowane ręcznie, wypalane z czerwono-rudej gliny. Obecnie produkuje się je mechanicznie, nowoczesne technologie poprawiają parametry techniczne, czasem pokrywane są szkliwem. 

cygaro

Ozdobny element uzupełniający ofertę płytek ściennych. Jest to wąska półokrągła płytka pokryta glazurą, o długości tej samej, co płytki podstawowe. Należy ją umieścić między płytkami. Cygara zazwyczaj sprzedawane są na sztuki. 

czerep

Podstawowa, wewnętrzna część konstrukcyjna płytki ceramicznej, mająca kontakt z klejem. Może być wykonana z masy gresowej, klinkierowej lub pasty ceramicznej. Właściwości techniczne płytki w dużej mierze zależą od sposobu, w jaki wykonano czerep. 

ćwierćwałek 

Ozdobny element uzupełniający ofertę płytek ściennych. Zwykle jest to wąska szkliwiona płytka o długości tej samej, co płytki podstawowe. W przekroju jest to ćwiartka koła, dlatego służy jako połączenie ostatniej warstwy płytek ze ścianą lub wykończenie narożników zewnętrznych.

glazura

Szklista, nieprzezroczysta powłoka na płytce, wypalana w celu uzyskania twardości. Szkliwa mogą być błyszczące, matowe lub satynowe, od dość miękkich do twardych jak diament. Mokra glazura jest śliska, ale zmniejsza ona porowatość, a więc absorpcję wody w płytkach ceramicznych. Gres nie wymaga szkliwienia, ale jest to metoda powszechnie stosowana również w płytkach gresowych.

gres barwiony w masie

Metoda stosowania barwnika do całej masy płytki, a nie jedynie do warstwy wierzchniej. Taka płytka w przekroju ma jednolitą barwę, co sprawia, że ewentualne odpryski i zadrapania nie będą bardzo widoczne.

kaliber 

Jest to istotny parametr dotyczący partii produkcyjnej płytek. Określa wielkość płytek w milimetrach. Opakowania zawierają płytki tego samego kalibru, co jest oznaczone symbolem literowym lub liczbowym. Należy zwrócić uwagę, aby w jednej przestrzeni stosować płytki tego samego kalibru. W przypadku płytek ściennych nie wszyscy producenci określają ten parametr.

klasa ścieralności 

Odporność płytek na ścieranie w związku z natężeniem użytkowania. Producenci zobowiązani są do przeprowadzenia mechanicznego badania na próbkach płytek każdego koloru. W zależności od ilości obrotów tarczy ścierającej, wykonanych do momentu widocznego uszkodzenia powierzchni płytki, przyznawany jest poziom ścieralności wyrażony w klasach PEI od I do V. Gres barwiony w masie nie jest badany, z uwagi na jednolity przekrój. Uznaje się, że taki gres posiada najwyższą piątą klasę ścieralności. Klasyfikacji nie podlegają płytki ścienne.

lappato

Z języka włoskiego „docierane”. Jest to efekt półpolerowanego wykończenia płytek gresowych. Na powierzchni płytki widać elementy błyszczące i matowe.

lico

Wierzchnia, widoczna po instalacji, warstwa płytki. W przypadku płytek ceramicznych istotnie różni się od czerepu, ponieważ zawiera barwnik i szkliwo.

listwa 

Ozdobny prostokątny element uzupełniający ofertę płytek ściennych. Zwykle pokryty ornamentem lub wypukłym wzorem. Listwy są przeważnie sprzedawane na sztuki. 

london 

Ozdobny element uzupełniający ofertę płytek ściennych. Zwykle jest to płytka w kształcie prostokąta, wypukła, czasem o przekroju litery S lub P. Można ją zastosować jako wykończenie ściany wyłożonej płytkami do połowy wysokości lub jako zestawienie płytek w dwóch kolorach. Londony sprzedawane są na sztuki. 

metro

Popularne określenie dla prostokątnych płytek w formacie 10x20 cm. Nazwa zaczerpnięta ze stacji metra, często wyłożonych białymi cegiełkami z cementową fugą. Obecnie określenie to stosowane jest do różnych formatów i kolorów płytek typu cegiełki.

mozaika

Płytka ceramiczna lub szklana o niewielkiej powierzchni. Mozaiki produkowane są z ceramiki szkliwionej, a także z gresu. Aby ułatwić układanie, mozaiki są przeważnie umieszczone na podkładzie z siatki. Zastosowanie mozaik to idealne rozwiązanie na półokrągłych powierzchniach. Okładzina mozaikowa ma istotną zaletę stosowania na podłogach – jest antypoślizgowa. 

nosek

Zaokrąglona krawędź płytki. Stosowana w płytkach schodowych (stopnicach) oraz w w blatach kuchennych. 

płytki modułowe

Jest to metoda układania płytek przy wykorzystaniu formatów różnej wielkości. Często stosowana do projektowania podłóg z płytek imitujących kamień. Wymaga dokładnego zaplanowania i doświadczonego glazurnika.

płytki ścienne i podłogowe

Klasyfikacja przeznaczenia płytek to nie jest żart. Nie należy stosować ich zamiennie. Płytki ścienne zainstalowane na podłodze nie wytrzymają natężenia ruchu, a płytki podłogowe są zwykle zbyt grube i ciężkie, aby można je było położyć na ścianie.

rektyfikacja

Proces korygowania nierówności krawędzi spowodowanych wypalaniem płytek. Cięcie lub szlifowanie tworzy prawie idealne proste krawędzie, umożliwiające zastosowanie znacznie węższej fugi.  

slaby

Z języka angielskiego „płyty”. Określenie dla płytek w bardzo dużych formatach o bokach od 100 do 320 cm. Zakup takich płytek wiąże się z dodatkowym kosztem zakupu drewnianej skrzyni do transportu.

tonacja

Uzyskanie identycznej barwy w produkcji płytek nie jest możliwe. Producenci grupują zbliżone odcienie i oznaczają symbolem jako odrębne tonacje. Koniecznie należy zwrócić uwagę na oznaczenie tonacji – informacja znajduje się na opakowaniu. Uwaga – podobne odcienie w jednej tonacji nie oznaczają identycznych płytek.

tonalność

Parametr ściśle związany z tonacją płytek. Określa odstępstwa tekstury i różnice kolorystyczne pomiędzy płytkami z tej samej tonacji. Niektóre kolekcje celowo projektowane są z dużymi odstępstwami barw. Oznaczenia tonalności określane są od V0 ( kolorystyka niemal identyczna) do V4 (losowy dobór kolorów).   

wykończenie

Obróbka płytki w celu uzyskania odpowiedniego wyglądu powierzchni. Wykończenie to ważny czynnik wpływający na wygląd, funkcjonalność i bezpieczeństwo. Może być matowe, częściowo polerowane (lappato), błyszczące, młotkowane, szlifowane, teksturowane. 

zellige

Z języka arabskiego wymawiane „alzalij” lub „zilij”. Określa się tak płytki stylizowane na ręcznie wytwarzane marokańskie płytki ścienne. Zazwyczaj mają kształt niewielkich kwadratów lub prostokątów. Cechują się nierównymi krawędziami, optycznie falowaną powierzchnią, którą pokrywa glazura. Płytki zellige znacznie różnią się odcieniami, a niedoskonałości i zarysowania to zamierzony efekt.